วัดสิรินธรวรารามภูพร้าว, หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า “วัดภูพร้าว” หรือ “วัดเรืองแสง”, ตั้งอยู่ในตำบลช่องเม็ก, อำเภอสิรินธร, จังหวัดอุบลราชธานี, ประเทศไทย. วัดนี้เป็นวัดราษฎร์ในคณะสงฆ์ฝ่ายธรรมยุติกนิกายและมีเนื้อที่ประมาณ 500 ไร่เมื่อแรกสร้างและ 15 ไร่ในปัจจุบัน.
ประวัติของวัดเริ่มต้นจากที่เดิมเป็นป่าและหน้าผาสูงที่ไม่มีชาวบ้านอาศัยอยู่ ราวปี พ.ศ. 2495-2498, พระอาจารย์บุญมาก ฐิติปัญโญ, จากประเทศลาว, ได้มาอาศัยและก่อตั้งวัดนี้. ต่อมาในปี พ.ศ. 2516-2517, พระอาจารย์บุญมากกลับไปยังประเทศลาวเนื่องจากความไม่สงบทางการเมือง ทำให้วัดถูกปล่อยร้างไปสักระยะ.
ในปี พ.ศ. 2535, หลังจากที่อำเภอสิรินธรแยกตัวออกจากอำเภอพิบูลมังสาหาร, วัดได้เปลี่ยนชื่อเป็น “วัดสิรินธรวราราม”. และในปี พ.ศ. 2542, พระครูกมลภาวนากร, เจ้าอาวาสวัดภูหล่น, ได้เข้ามาบูรณะวัดนี้จนได้รับอนุญาตให้เป็นวัดอย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2545.
จุดเด่นของวัดคืออุโบสถที่มีผนังภายนอกแกะสลักเป็นลวดลายต้นกัลปพฤกษ์เรืองแสง ออกแบบโดยคุณากร ปริญญาปุณโณ มีการออกแบบตามแบบวัดเชียงทองจากประเทศลาว โดยมีการลงลวดลายด้วยมือที่เสาแต่ละต้น รวมถึงลายดอกบัวและสัตว์ตามคติบัว 4 เหล่า ที่ทางเข้ามีต้นสาละ, ต้นมะขามป้อม, ต้นสมอ, และต้นโพธิ์ ภายในอุโบสถมีการแกะสลักไม้เป็นต้นโพธิ์อยู่เบื้องหลังพระประธา
